Adiunkt w Instytucie Nauk Biologicznych UKSW.
Organizowanie zajęć terenowych oraz wspieranie inicjatyw członków Koła Naukowego Przyrodników
E-mail: i.olejniczak@uksw.edu.pl
Adres: ul. Wóycickiego 1/3, 01-938 Warszawa, bud. 24, p.
Dorobek naukowy/profile naukowe
Sylwetka naukowa
Doktorat: 1997 „Wpływ uproszczenia ekosystemów trawiastych na zespoły skoczogonek (Apterygota, Collembola) w eksperymencie wazonowym”. Instytut Ekologii PAN.
Magisterium: 1985 „Analiza zgrupowań biegaczowatych (Coleoptera, Carabidae) w dolnym basenie Biebrzy”. Uniwersytet Warszawski
Magisterium: 1999 „Góry, kaktusy, pustynie”. Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, Wydział Malarstwa, pracownia prof. Wiesława Szamborskiego.
Ekspert w zakresie biologii i ekologii gleby ze szczególnym uwzględnieniem zespołów skoczogonek (Hexapoda, Collembola).
Zainteresowania badawcze mieszczą się w obszarze nauk przyrodniczych, w obrębie biologii i obejmują:
1) biologię i ekologię gleby, ze szczególnym uwzględnieniem mezofauny obszarów sub-polarnych i polarnych, agrocenoz, pożarzysk, inżynierskich zbiorowisk roślinnych (lasy i nasadzenia brzozowe), roślinności introdukowanej oraz
2) ekologię ewolucyjną i behawioralną, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu czynników środowiskowych na zachowania godowe nartników, adaptacje morfologiczne ptaków odbywających długie wędrówki, zachowania ptaków w obecności „znanych” i „obcych” drapieżników,
3) synantropizację i synurbizację zwierząt. Udział w badaniach międzynarodowych. W latach 1998-1999 udział w badaniach terenowych w Arizonie, w Stacji Badawczej Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku, USA. W latach 2003-2006 koordynacja cyklu badań dotyczących sygnałów godowych samców Gerris lacustris prowadzonych we współpracy z Uniwersytetem w Helsinkach oraz dotyczących zróżnicowania genetycznego skoczogonek (Collembola) we współpracy z Uniwersytetem w Jyvaskyla, w Finlandii. W roku 2005 we współpracy z Ewha Woman’s University Seodaemun-Ku, w Seulu, Korea koordynacja badań dotyczących ewolucji sygnałów godowych nartników Gerridae. W tym samym roku koordynacja badań dotyczących terenów zalewowych prowadzonych razem z Instytutem Biologii Rumuńskiej Akademii Nauk. W latach 2008-2013 koordynacja cyklu badań obejmujących funkcjonowanie zespołów skoczogonek (Collembola) nadbrzeżnej tundry Półwyspu Kolskiego we współpracy z Instytutem Biologii Morza w Murmańsku, Rosyjskiej Akademii Nauk.
Od 1979 roku, tj. czasów studenckich, udział w badaniach wędrówek ptaków.
Prowadzone badania naukowe
- Sposób zasiedlania kęp środowiskowych przez epigeiczne skoczogonki (Apterygota, Collembola);
- Właściwości fizyczne, chemiczne gleb, różnorodność roślin, grzybów, mikrofauny na pożarzysku w Palmirach w Kampinoskim Parku Narodowym;
- Doświadczenia nad percepcją masy u dzikich ptaków Aphelocoma ultramarina w środowisku naturalnym;
- Adaptacje morfologiczne do wczesnego powrotu w obręb areału lęgowego u gatunku odbywającego dalekie sezonowe wędrówki;
- Wpływ ekologicznej i konwencjonalnej metody uprawy pszenicy ozimej na jej zdrowotność, wydajność, zróżnicowanie fauny glebowej, mikroorganizmów ryzosfery oraz zbiorowiska chwastów;
- Sygnały godowe samców Gerris lacustris: wykorzystanie wrażliwości samic;
- Funkcja śpiewu w terytorializmie międzygatunkowym pomiędzy kapturką (Sylvia atricapilla) i gajówką (S.borin);
- Rola geometrii ogona w żerowaniu ptaków owadożernych: eksperyment z brzegówką (Riparia riparia).
Opiekun Sekcji Kynologicznej Organizowanie spotkań z badaczami innych uczelni, działaczami fundacji na rzecz dobrostanu zwierząt oraz sędziami i hodowcami psów rasowych Związku Kynologicznego w Polsce dotyczących zagadnień związanych z ekologią, etologią oraz hodowlą. Organizowanie zajęć terenowych oraz wspieranie inicjatyw członków Koła Naukowego Przyrodników.
Wybrane projekty, ekspertyzy, certyfikaty
2019/2022, (Grant NCN- OPUS 16), „Transformacja gleb porolnych wskutek zalesienia brzozą” (wykonawca).
2016/2018, (projekt Funduszu Leśnego).
2011/2015, (Grant MNSW, N N04 138440), „Czy i jak ptaki ważą porcje pokarmu?: doświadczenia nad percepcją masy u dzikich ptaków Aphelocoma ultramarina w środowisku naturalnym” (wykonawca).