Mistrzowie

Ks. bp prof. dr hab. Bohdan Bejze (1929-2005)

Skierowany na studia specjalistyczne na KUL, przeszedł wszystkie stopnie naukowej kariery aż do stanowiska profesora zwyczajnego. Wykładał – na KUL-u, w WSD w Łodzi i na ATK – metafizykę, teodyceę, filozofię religii. Papież Jan XXIII bullą z 20 maja 1963 r. powołał ks. dr. Bohdana Bejze do godności biskupiej. Konsekracja biskupia miała miejsce w katedrze łódzkiej 1 września 1963 r. Jako swoje hasło biskupie przyjął on słowa: Ad gloriam Dei et pacem in terris.

Inny nurt działalności Księdza Biskupa to popularyzacja nauki Soboru Watykańskiego II, którego był uczestnikiem. Propagowanie idei soborowej odnowy wyrażało się na licznych płaszczyznach: religijnej, naukowej i popularyzatorskiej, przez sympozja, odczyty, kazania. Ksiądz Biskup był członkiem Senatu ATK (od 1969 r.), prowadził seminaria magisterskie i doktoranckie. Dorobek naukowy bp. Bejze jest imponujący: ponad 320 pozycji autorskich, ok. 70 tomów prac zbiorowych, zredagowanych i serii wydawniczych. Najważniejsze z serii to: Studia z filozofii Boga, W nurcie zagadnień posoborowych, Chrześcijanie oraz Dialogi o Bogu i kulturze.

Bardzo ważna była działalność Księdza Biskupa w ramach Konferencji Episkopatu Polski. Ksiądz Biskup pracował m.in. w Komisjach ds. KUL, Seminariów Duchownych, Realizacji Uchwał Soboru Watykańskiego II. Był przewodniczącym Komisji ds. Nauki Katolickiej, uczestniczył w Kongresach Międzynarodowych w Filadelfii (1976), w Rzymie (1976 i 1980). Za swoją działalność naukową i popularyzatorską otrzymał wiele nagród przyznanych przez instytucje naukowe i społeczne.

wiecej zob.: http://www.bu.kul.pl/ks-bohdan-bejze-1929-2005-sylwetka,art_11154.html

O. prof. dr hab. Edmund Morawiec CSsR (1930-2019)

O. Edmund Morawiec urodził się 29 października 1930 roku w Lgoczance (diec. częstochowska), pierwsza profesja w Zgromadzeniu Redemptorystów 4 października 1950 roku, święcenia kapłańskie 29 czerwca 1957 roku. Studiował na Wydziale Filozofii KUL, otrzymując w 1961 roku tytuł magistra filozofii w zakresie metafizyki, na podstawie pracy Rola intuicji w uznawaniu zdań filozoficznych u Kartezjusza. W 1964 roku uzyskał stopień naukowy doktora filozofii w zakresie metafizyki na podstawie rozprawy Przedmiot a metoda w filozofii Kartezjusza.

Jesienią 1964 roku został zatrudniony w charakterze asystenta na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej w ATK (obecnie UKSW) w Warszawie. W 1971 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych na podstawie rozprawy Rola intuicji w przyjmowaniu założeń w metafizyce ogólnej u J. Maritaina. W listopadzie 1971 roku otrzymał nominację na kierownika Katedry Metafizyki na wspomnianym wydziale. Tytuł profesora nadzwyczajnego nauk humanistycznych Rada Państwa nadała mu uchwałą z dnia 16 października 1985 roku na podstawie monografii W kierunku metafizyki egzystencjalnej. Stanowisko profesora zwyczajnego w ATK otrzymał w sierpniu 1993 roku. Był kierownikiem Sekcji Filozofii Bytu, Boga i Religii. Pełnił też wiele ważnych funkcji administracyjnych: prodziekana na Wydziale Filozofii, pełnomocnika rektora ds. młodzieży, sekretarza redakcji półrocznika wydziałowego „Studia Philosophiae Christianae”, zastępcy redaktora naczelnego tegoż półrocznika, Prorektora ATK w latach 1987–1993, Rzecznika Komisji Dyscyplinarnej ds. Pracowników Naukowych. Był wieloletnim członkiem Senackiej Komisji Wydawniczej. Należał do wielu towarzystw filozoficznych polskich i zagranicznych: Komitetu Nauk Filozoficznych PAN, Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, International Society For Metaphysics, Union Mondiale Des Societé Catholique, Societé International Thomas D’Aquin oraz Polskiego Towarzystwa Tomasza z Akwinu. Od 1962 roku wykładał filozofię także w WSD Redemptorystów w Tuchowie i Krakowie.

Otrzymał następujące nagrody i odznaczenia: Nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki za osiągnięcia w dziedzinie badań naukowych; Srebrny Krzyż Zasługi (1974); Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za monografię pt. W kierunku metafizyki egzystencjalnej (1985), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1989), Krzyż Kawalerski Polonia Restituta (2000).

(za: A. Owczarski, Bibliografa redemptorystów polskich (1883–2008), Kraków 2009)