Instytut Filozofii Zastosowania logiki formalnej do języków i teorii filozoficznych, w szczególności do systemów filozofii klasycznej. Prowadzone analizy umożliwiły dotąd konstrukcję sformalizowanych teorii kategorii ontycznych, teorii de modis essendi, teorii zmian substancjalnych oraz sformalizowanej wersji ontologii klasycznej. W ramach tego rodzaju zadań badawczych dokonuje się także analiz i formalizacji fragmentów teodycei zarówno w jej sformułowaniach klasycznych (w tym: argumentów na istnienie Boga autorstwa św. Anzelma, św. Tomasza, G. W. Leibniza), jak i współczesnych (m. in. dowodów ontologicznych Ch. Hartshorne’a, K. Gödla, argumentów kosmologicznych w sformułowaniu o. J. M. Bocheńskiego). Przedmiotem badań są także próby sformalizowanego opisu teorii atrybutów Boskich.
Analizy współczesnych ujęć tradycyjnej logiki Arystotelesowskiej.
Konstrukcje rachunków logicznych inspirowanych założeniami filozofii klasycznej. W tym zakresie formułuje się wybrane rozszerzenia logiki klasycznej do modalnych rachunków zmiany oraz rachunków epistemicznych.
Metodologiczne podstawy i narzędzia nauk filozoficznych. Przeprowadza się m. in. próby zastosowania wybranych teorii definicji, rozumowań oraz podziałów mnogościowych i atrybutywnych do analizy dyskursu filozoficznego.
Analizy paradoksów zmienności oraz warunki niesprzecznego użycia wybranych pojęć teodycealnych (np. pojęcia wszechmocy).
Historia i wybrane współczesne zastosowania klasycznej retoryki Arystotelesowskiej.